Występowanie
Ameryka Południowa i Środkowa oraz głównie tereny górskie na zachodzie Ameryki Północnej
Wielkość
Długość głowy i tułowia do 195 cm; długość ogona 75 cm
Masa ciała
do 100 kg
Liczba młodych
Zwykle 3 lub 4, najczęściej późną zimą lub wczesną wiosną. Matka karmi je przez 3 miesiące, ale pozostają z nią przynajmniej przez rok. Po narodzeniu się miotu samiec i samica są ze sobą jeszcze przez kilka miesięcy.
Długość życia
W niewoli ponad 19 lat
Podtyp Vertebrata
Gromada Mammalia
Rząd Carnivora
Rodzina Felidae
Puma, nazywana też czasami kuguarem lub górskim lwem, jest wielkim drapieżnikiem amerykańskim z rodziny kotów, jak lampart czy jaguar.
Pumy żyją samotnie. Nie mają stałych legowisk i krążą po swych rewirach, wielkości zwykle ponad 30 km2. Ich wzrok i słuch są bardzo dobre, ale węch jest słaby. Dzięki bardzo silnym przednim łapom puma może podobno skoczyć na wysokość 5 m.
Zwierzęta te polują na bobry, jeżozwierze i zające, ale ich głównym pożywieniem są jelenie, najczęściej chore lub stare. Zabijają średnio jednego tygodniowo; padlinę zaciągają w bezpieczne miejsce, gdzie żywią się nią przez kilka dni.
Kiedyś pumy występowały w obu Amerykach częściej niż jakiekolwiek inne zwierzęta. Dopóki miały schronienie i pokarm, można je było spotkać w lasach i na bagniskach, na pustkowiach gór i równin. Ale podobnie jak wiele innych zwierząt drapieżnych, wytępiono je w większości tych miejsc i teraz żyją głównie w odległych zakątkach, gdzie rzadko trafia człowiek.
Puma to wielki kot - waży ponad 100 kg - o szarobrązowej sierści na grzbiecie, przechodzącej na bokach i brzuchu w białawą. Prawdopodobnie z powodu takiego właśnie ubarwienia i pokaźnych rozmiarów puma często nazywana jest lwem południowoamerykańskim.
Ale z tą jednobarwnością sprawa nie jest prosta, bo młode przychodzą na świat w futerku cętkowanym, ozdobionym na pyszczku dwiema czarnymi smugami. W miarę jak pumiątko rośnie, plamy stopniowo stają się coraz bledsze, coraz mniej wyraźne, aż wreszcie całkowicie zanikają.
Podobnie jak inni członkowie rodziny kotów, puma przesypia zwykle dzień w gęstych zaroślach, na konarach drzew lub nawet w wysokiej trawie, a czynne życie rozpoczyna z nadejściem nocy. Najchętniej poluje na młode ssaki domowe, na przykład cielęta lub źrebięta, które oddaliły się od matek, atakuje też niezbyt duże dziko żyjące zwierzęta, jak ostronos czy aguti, potrafi nawet upolować w koronie drzewa zwinną małpę, a także takiego szybkobiegacza jak duży strusiowaty ptak nandu.
Przed ludźmi, szczególnie gdy im towarzyszą psy, puma ucieka, zanim zostanie dostrzeżona, bo wyborny słuch zwykle ostrzega ja w porę przed nadciągającym niebezpieczeństwem. W razie potrzeby jednak, szczególnie w obronie młodych, walczy bohatersko.
Młode pumy wzięte do niewoli, jeśli są dobrze i łagodnie traktowane, oswajaja się dość szybko, przywiązują do swego opiekuna oraz jego rodziny, a nawet do zwierząt domowych. Toteż w niektórych wsiach zwrotnikowej Ameryki można niekiedy zobaczyć pumę, która wyleguje się na podwórku, gdzie tuż obok bawią się dzieci, chodzi drób, a nawet wałęsa się pies.